با خروج عبدالحسین نوشین از تئاتر فرهنگ، حسین خیرخواه مسئولیت ادامه فعالیت تماشاخانه را بر عهده گرفت و پس از یک وقفه کوتاه از تعطیلی تئاتر فرهنگ با رویه جدید نمایشی به فعالیت خود ادامه داد. در حوادث ناشی از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، سالن نمایش دچار آتش‌سوزی مهیبی شد و صدمات ناشی از آن سالن را به تعطیلی کشاند. روند بازسازی سالن چند سالی به طول انجامید تا اینکه در نهایت با نام جدید خود که برگرفته از نام مجتمع تجاری پارس بود، توانست فعالیت خود را از سر بگیرد. دوره فعالیت این تماشاخانه تحت عنوان تئاتر پارس یک ویژگی مهم داشت و آن اینکه بر خلاف دوره پیشین که تماشاخانه به نمایش آثار کلاسیک می‌پرداخت، اغلب آثار به صحنه رفته در تئاتر پارس از جنس نمایش‌های لاله‌زاری بود. در این دوره مالکیت ملک به محمد صائبی و مسئولیت مدیریت تئاتر بر عهده فردی به نام حبیبی گذاشته شد. آن‌ها نیز با حضور افرادی چون مجید محسنی، تقی ظهوری و مصفا نمایش‌های لاله‌زاری زیادی را به روی صحنه بردند. همچنین مهوش خوانند معروف کوچه بازاری نخستین اجراهای خود را در این تماشاخانه تجربه کرد.
از جمله نمایش‌های اجرا شده تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان به «خانم گل فروش»، «دوره گرد»، «خوشبختی بازیافته»، «کی عروسی می‌کنیم؟»، «توپ تو خالی»، «همسایه لجوج»، «تاریخ مفقوده»، «شبی در بالماسکه»، «غروب ستارگان»، «مکافات» و… اشاره نمود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشت‌ماده‌ای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافق‌نامه‌ای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
فعالیت مجدد تئاتر در خلال سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ با استقبال خوبی مواجه نشد و به همین دلیل به تدریج به تعطیلی کشانده شد و بلاتکلیف ماند. در ابتدای دهه هفتاد بار دیگر سالن نمایش پارس به فعالیت پرداخت اما در نهایت این بار نیز موفقیت چندانی پیش نیامد.
بار دیگر معصومه ملکی و انجمن تئاتر آزاد ایران مسئولیت احیای تئاتر پارس را پذیرفتند و تلاش کردند با احیای نمایش‌های لاله‌زاری جان دوبارهای به این تماشاخانه قدیمی بدهند. اتفاقی که در عمل با موفقیت همراه نبود و به شکست انجامید و تئاتر پارس در نهایت با شکایت مالک خصوصی آن و با حکم قضایی و تنها یک روز پس از آغاز اجرای نمایش «طبیب اجباری» به کارگردانی کامران ملک‌مطیعی برای همیشه از فعالیت بازماند.
اهمیت تئاتر پارس (فرهنگ) در تاریخ نمایش ایران به حدی است که علیرغم تعطیلی طولانی مدت و تخریب بخش‌هایی از سالن و سقف چوبی آن، همچنان به عنوان اثری ارزشمند مورد توجه است. آنگونه که در اول مهر ۱۳۸۲ تحت شماره ۱۰۴۰۲ به فهرست آثار ملی ایران افزوده شد تا خطر تخریب و تغییر کاربری آن از میان برود.
از جمله نمایش‌هایی که پس از انقلاب اسلامی در تئاتر پارس به روی صحنه رفت می‌توان به «بازرس | کارگردان اسماعیل پورسعید»، «مستنطق | کارگردان محمدعلی جعفری»، «نبرد پهلوانان | کارگردان سیروس افهمی»، دیار خاموشان | کارگردان مرتضی عقیلی»، سیزوئه بانی مرده است | کارگردان رکن الدین خسروی» اشاره کرد که در قالب فستیوال تئاتر انقلاب توسط سندیکای هنرمندان و کارکنان تئاتر در بهمن ماه ۱۳۵۹ به اجرا درآمدند.
«شب در حلبی آباد | کارگردان بهزاد فراهانی»، «میرزا فرفره | کارگردان داود فتحعلی بیگی»، «پریزاد | کارگردان سعدی افشار»، «خلیفه صیاد | کارگردان سعدی افشار»، «آخرین معما | کارگردان سعدی افشار»، «تئاتر در تئاتر | کارگردان سعدی افشار»، «مبارک در ژاپن | کارگردان سعدی افشار»، «شهرزاد | کارگردان رضا امیری»، «سلطان و شبان | کارگردان حسن عظیمی»، «قضا و قدر | کارگردان سعدی افشار»، «غضنفر آنلاین»، «جدی» و… از دیگر آثاری است که در خلال سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۸۶ امکان اجرا در این تماشاخانه را پیدا می‌کنند.
تئاتر پارس همچنین به عنوان لوکیشین اصلی فیلم «ستاره بود» از سه‌گانه «ستاره‌ها» اثر «فریدون جیرانی» در سال ۱۳۸۴ انتخاب شد و در آن قاب‌های زیبایی از این تماشاخانه تاریخی ثبت شد.
