در سراشیبی سقوط زندگی در هیاهو، مرگ در سکوت عمارت پیرنیا (مشیرالدوله) احمد دهقان سینما صنعتی نشست نوزدهم | تماشاخانههای لالهزار عمارت معینالتجار بوشهری نشست شانزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست پانزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار سینما پالاس نشست چهاردهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست سیزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست یازدهم | کوچه برلن نشست هشتم | خانه اتحادیه نشست ششم | کوچه اتابک آخرین گفتگو نشست چهارم | کوچه دندانساز نشست سوم | باغ علاءالدوله نشست دوم | کوچه پشت شهرداری نشست اول | باغ لالهزار اتحادیه مستاجران هفتهنامه اتحاد مردم رستوران آقارضا سهیلا آرداشس پادماگریان (اردشیر خان) اصغر تفکری گامهای نخست برای احیاء لالهزار برداشته شده است. نگاه به لالهزار در واقع نگاهی به تهران است حفاظت از لالهزار، یک مطالبه اجتماعی است سینما ونوس (سارا) سینما روایال (نادر) تئاتر گیتی تئاتر فردوسی سینما رکس (لاله) تئاتر پارس سینما اطلس تماشاخانه هنر معینالتجار بوشهری خانه باغ اتحادیه تئاتر فرهنگ چالشهای بیناگفتمانی در لالهزار لالهزار از فردا راه اندازی خانه اتحادیه، آغازی برای احیای لالهزار فرهنگی سینما البرز جامعه باربد آتلیه سروریان دروازه لالهزار تئاتر کشور تئاتر دهقان تماشاخانه تهران (تئاتر نصر) چهارراه کنت
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
عمارت معین التجار در دو طبقه بنا شده است. طراحی این عمارت بسیار به طراحی خانه قوام السلطنه (موزه آبگینه و سفالینه) شبیه است. نمای خانه با آجرهای طرحدار تزئین شده و زیبایی آن به حدی بود که کمتر خانه اعیانی میتوانست با آن برابری کند.
فرخی برای مقاومت در برابر خواست نصیرخان در دفتر روزنامه طوفان در ابتدای کوچه اتحادیه، اقدام به تشکیل «انجمن مستاجران گمنام» یا «اتحادیه مستاجران» نموده و با فراخوان دادن از مستاجرین ناراضی میخواهد تا با پیوستن به این انجمن زمینه تدوین نظامنامه موجر و مستاجر را فراهم سازند.
مکان بیمارستان خانهای قدیمی بود که توسط خانم فرمانفرمائیان به این امر اختصاص پیدا کرده بود. من نیز به سفارش ایشان در این مکان مشغول فعالیت شدم. طول مدت درمان معتادان سه هفته بود و پس از آن اجازه مرخصی داشتند.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
تا پیش از تفکیک باغ، عمارت اصلی که خانواده مشیرالدوله در آن زندگی میکردند. تنها عمارت مهم و ارزشمند این باغ بزرگ به شمار می آمد. این خانه به دلیل جایگاه معتبرش در مناسبات سیاسی و اجتماعی دوره مظفری، محل تردد بسیاری از بزرگان سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و… بود.
دفتر هفتهنامه اتحاد مردم، در دور نخست فعالیت آن در پاساژ گل واقع در خیابان لالهزار نو بود.
علاوه بر کیفیت غذا، ماجرای عاشقانه آقا رضا با یکی از رقاصههای لالهزار نیز زبانزد بود. سهیلا نام زنی زیبارو بود که در کابارهای در زیرزمین پاساژ گل، مشغول به کار بود. علاقه شدید آقا رضا به این زن، باعث شد تا رابطه آنها در میان اهالی تهران زبانزد شود.
در این بخش، به کمک مجموعه اسناد موجود، اعم از خاطرات، آگهی، اعلان و ... به شناسایی و درج پلاکهای تاریخی موجود در خیابان لالهزار نو میپردازیم. به دلیل پرهیز از تکرار مطالب، از درج منابع مستند هر پلاک قید شده در فهرست خودداری کردهایم. در صورت نیاز اطلاعات لازم را از طریق درگاه ارتباطی دریافت نمائید.
سالن خصوصی صحافباشی فضای مناسب برای یک برنامه بلندپروازانه نبود، لذا در نیمه دوم آبان ماه و به مناسبت فرا رسیدن ماه رمضان، صحاف باشی سالن مناسب تری در خیابان چراغ گاز افتتاح کرد. اما این سالن هم چندان دوام نیاورد و همزمان با پایان ماه رمضان به کار خود پایان داد.
احمد امامیان و آرمن ترهوانسیان با تغییر در چیدمان صندلیهای سالن، تعداد تماشاگران آن را به ۴۳۱ نفر کاهش دادند تا با تامین ایمنی از سقوط سینما به درجه ۳ جلوگیری به عمل آوردند.
همزمان با فعالیت تئاتر گیتی، تماشاخانه دیگری در تقاطع خیابان اکباتان افتتاح شد که عنوان بنیانگذارش را به خود گرفته بود و در آن نمایش هایی به روی صحنه میرفت که صادقپور خود کارگردانی آنها را بر عهده داشت.
مدرسه در بدو فعالیت خود ویژه کودکان یتیم و بیبضاعت بود. همچنین بخش کوچکی به عنوان درمانگاه به مادران بیبضاعت خدمات میداد. بعدها کودکان ارمنی در مقطع دبستان به این مدرسه راه پیدا کردند و سپس در ازای کمک وزارت فرهنگ، مسلمانان نیز توانستند در کلاس های جداگانه و در مقاطع مختلف تحصیلی در این مدرسه آموزش ببینند.
خانه جدید کنت در باغی موسوم به پارک نظم الملک یا پارک ناصری در تقاطع خیابان جناب مخبرالدوله (لالهزار نو) و خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) واقع بود. به همین دلیل است که امروزه به این تقاطع، چهار راه کنت اطلاق می شود. موقعیت کنونی پارک در حدفاصل خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) در جنوب، خیابان دروازه دولت (سعدی شمالی) در شرق، خیابان جناب مخبرالدوله (لاله زار نو) در غرب و خیابان بینام (کوشک) در شمال واقع شده است.
هوشنگ ابتهاج به دعوت عموی خود مدتی در شرکت سیمان تهران مسئول حسابداری بود، برای مدتی نیز سمت مدیر کل شرکت را بر عهده داشت. در همین زمان است که در بخشی از محوطه شرکت خانهای بنا میکند تا به همراه همسر و فرزندان خود در آن به سر برد.
اهمیت خانه هدایت تنها در انتساب آن به زادگاه مدرنترین نویسنده ایران نمیباشد، بلکه به دلیل جایگاه اجتماعی و سیاسی اعتضادالملک (پدر صادق هدایت)، این خانه محل تردد و مراجعه بسیاری از مشاهیر ایران عهد قاجاریه و پهلوی نیز بوده است.
ساختمان اصلی سفارت خانه به صورت کوشک مرکزی بنا شده است. دو ساختمان یکی در ضلع غربی محوطه و دیگری در ضلع شرقی آن بنا شده است. از بنای غربی به عنوان مجموعه حفاظتی و نگهبانی ساختمان و از ساختمان شرقی به عنوان اقامتگاه پرسنل و خدمه و نیز کتابخانه استفاده میشود.
مجتمع بیمارستانی امیراعلم یکی از قدیمیترین بیمارستانهای آموزشی تهران است که در سال ۱۳۲۵ هجری قمری تحت عنوان بیمارستان نسوان و به منظور ایجاد زایشگاه و تربیت پرستار و ماما، به همت مرحوم دکتر امیراعلم تاسیس گردید.
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
دور جدید فعالیت سینما پالاس در دی ماه ۱۲۹۸ آغاز شد و تا دی ماه ۱۲۹۹ ادامه یافت. ویژگی خاص این دوره نمایش سربالهای موفق جهانی در پردهها و سانسهای مختلف است. از آن جمله میتوان به سریال «شرلوک هلمز» و «کنت مونت کریستو» اشاره نمود.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
پس از دو دهه فعالیت، سینما ملی دور سوم تغییرات خود را به انجام رساند و پس از یک وقفه نسبتا طولانی فعالیت مجدد خود را از سال ۱۳۳۵ آغاز کرد. از جمله تغییرات صورت پذیرفته در طی این مدت افزایش تعداد صندلی آن از ۶۷۸ صندلی به ۱۲۰۰ صندلی بود.
صادقپور بدون اینکه سابقه یا تحصیلات خاصی در زمینه نمایش داشته باشد؛ به سرمایه گذاری بر روی تئاتر علاقمند شده بود و به همین سبب دو تماشاخانه در لاله زار بنا کرد که یکی همین تماشاخانه گیتی و دیگری تماشاخانه صادق پور است.
تجربه نوشین در تاسیس و اداره تئاتر فرهنگ باعث شد تا در تئاتر فردوسی تغییرات مهمی ایجاد کند. از جمله استفاده از سن گردان بود که تا پیش از آن در ایران سابقه نداشت. مخالفت نوشین به استفاده از پیش پرده خوانی را بایستی از جمله دلایل او برای استفاده از سن گردان بدانیم. اتخاذ این تصمیم هم زمان نمایش را کوتاه و اقتصادی نمود و هم موجب استقبال بیشتر تماشاگران بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشتمادهای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافقنامهای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
تماشاخانه هنر در واقع توسط جمعی از شاگردان ولی الله نصر تاسیس شد. مهدی امینی، عباس زاهدی و جمع دیگری از شاگردان نصر با تاسیس یک شرکت تعاونی، ضمن تامین منابع لازم جهت اجاره و مناسبسازی فضا، زمینه تاسیس یکی از موفقترین تماشاخانههای لالهزار را فراهم ساختند.
اگر لالهزار را متناظر مدرنِ بازار قلمداد کردیم، ناظر به وجه مدنی و اجتماعی بازار است نه کسبوکار رایج آن. بازار کاملتر و مهمتر از این کاربری تکساحتی است. این ویژگی است که آن را تبدیل به «عرصه» شهری میکند.
چهل و چهارمین نشست از مجموعه نشستهای «جمعخوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 23 خرداد 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
علاوه بر کیفیت غذا، ماجرای عاشقانه آقا رضا با یکی از رقاصههای لالهزار نیز زبانزد بود. سهیلا نام زنی زیبارو بود که در کابارهای در زیرزمین پاساژ گل، مشغول به کار بود. علاقه شدید آقا رضا به این زن، باعث شد تا رابطه آنها در میان اهالی تهران زبانزد شود.
چهلمین تور گردشگری تخصصی انجمن تهرانشناسی به مقصد کلیسای سنت جوزف، روز پنج شنبه 30 خرداد ۱۴۰3 برگزار شد.
داستانهای لالهزاری | قسمت سوم | اسفنديار و زيگفريد در سلمانی
داستانهای لالهزاری | قسمت دوم | يك چارك شكرپنير