درباره تهران تاریخی حساس هستیم
تندیس مولانا در میدان خیام
در پایتخت گزینیِ تهران
دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد
نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد
درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد
درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد
نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد.
دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد
دفتر تکیه دولت منتشر شد
نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد.
دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد
دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد
شناختنامه میرزاده عشقی منتشر شد
درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد
دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد
درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد
درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد
درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد
درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد
نشست پنجم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
نشست چهارم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد
نشست سوم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
دومین نشست از مجموعه نشستهای کارگاه «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
نشست نخست کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
چرا به خوانندگان لالهزاری سرکوفت میزنند؟
در اهمیت حسین کریمان بودن
برگزاری این جشن را میتوان در همه شهرها و روستاهای ایران سراغ گرفت، ایرانیان در این شب بر این باورند که با افروختن آتش و پریدن از روی آن، بیماری، ناراحتی و نگرانیهای سال کهنه را به آتش میسپارند و سال نو را با آسودگی و شادی آغاز میکنند
در جریان کودتای نافرجام ۲۵ مرداد، غلامرضا تختی رهبری اعضاء حزب نیروی سوم را در پایین کشیدن مجسمه رضاخان از میدان توپخانه بر عهده داشت و این چیزی نبود که دستگاه امنیتی بتواند به راحتی آن را فراموش کند. با این وجود برخورد قاطعی با او در دستور کار قرار نمیگیرد.
ورزش در ایران باستان به همراه خود تعهد و مسئولیت اجتماعی به همراه دارد. این شیوه در ایران مسیری متفاوت از یونان سپری کرده و برخلاف قهرمانپروری یونانی، ورزش ایران خصلت پهلوانپروری پیدا میکند و پهلوان کسی است که در عین ورزیدگی و قدرت بدنی در برابر خانواده، جامعه، قوم و ملت خود مسئولیت داشته و محافظت از آنها را در برابر هر گونه تجاوز بر عهده میگیرد.
آتلیه سروریان نقش مهمی در اعتلای هنر گرافیک و تبلیغات نمایش و سینما ایفا کرد. برادران سروری در این آتلیه تحول شگرفی در طراحی صحنه و دکور سینما و تئاتر ایجاد کردند. اوج هنر آنها در ساخت دکور در سینما مربوط به فیلم شب نشینی در جهنم (۱۳۳۶) است.
تا پیش از تفکیک باغ، عمارت اصلی که خانواده مشیرالدوله در آن زندگی میکردند. تنها عمارت مهم و ارزشمند این باغ بزرگ به شمار می آمد. این خانه به دلیل جایگاه معتبرش در مناسبات سیاسی و اجتماعی دوره مظفری، محل تردد بسیاری از بزرگان سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و… بود.
مجلس پانزدهم در زندگی سیاسی احمد دهقان نقش مهمی ایفا میکند. دهقان در خلال نمایندگی این دوره از مجلس روابط خود را با حاکمیت مستحکم کرده و در ضمن حمایت ارتش، تلاش میکند تا حمایت احمد قوام را نیز متوجه خود ساخته و با دولت او در مسائلی که نیاز به جلب نظر نمایندگان مجلس شورای ملی است، همکاری کند.
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
بیستمین نشست از مجموعه نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه دهم آبان 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
نوزدهمین نشست از مجموعه نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه سوم آبان 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
عمارت معین التجار در دو طبقه بنا شده است. طراحی این عمارت بسیار به طراحی خانه قوام السلطنه (موزه آبگینه و سفالینه) شبیه است. نمای خانه با آجرهای طرحدار تزئین شده و زیبایی آن به حدی بود که کمتر خانه اعیانی میتوانست با آن برابری کند.
شانزدهمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 5 مهر 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
پانزدهمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 29 شهریور 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
دور جدید فعالیت سینما پالاس در دی ماه ۱۲۹۸ آغاز شد و تا دی ماه ۱۲۹۹ ادامه یافت. ویژگی خاص این دوره نمایش سربالهای موفق جهانی در پردهها و سانسهای مختلف است. از آن جمله میتوان به سریال «شرلوک هلمز» و «کنت مونت کریستو» اشاره نمود.
چهاردهمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 22 شهریور 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
سیزدهمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 8 شهریور 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
یازدهمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 18 مرداد 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
نشست هشتم از مجموعه نشستهای «جمعخوانی درباره تهران» در تاریخ ۲۱ تیر ۱۴۰۲ در موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
نشست ششم از مجموعه نشستهای «جمعخوانی درباره تهران» در تاریخ ۷ تیر ۱۴۰۲ در موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
چهارمین نشست از مجموعه نشستهای «جمعخوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 24 خرداد 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
سومین نشست از مجموعه نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 17 دی 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
دومین نشست از مجموعه نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 10 خرداد 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
نخستین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه سوم خرداد 1402 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
فرخی برای مقاومت در برابر خواست نصیرخان در دفتر روزنامه طوفان در ابتدای کوچه اتحادیه، اقدام به تشکیل «انجمن مستاجران گمنام» یا «اتحادیه مستاجران» نموده و با فراخوان دادن از مستاجرین ناراضی میخواهد تا با پیوستن به این انجمن زمینه تدوین نظامنامه موجر و مستاجر را فراهم سازند.
علاوه بر کیفیت غذا، ماجرای عاشقانه آقا رضا با یکی از رقاصههای لالهزار نیز زبانزد بود. سهیلا نام زنی زیبارو بود که در کابارهای در زیرزمین پاساژ گل، مشغول به کار بود. علاقه شدید آقا رضا به این زن، باعث شد تا رابطه آنها در میان اهالی تهران زبانزد شود.
پادماگریان که در میان عموم به عنوان «اردشیرخان» شناخته میشد، بار دیگر در تدارک افتتاح سالن سینمای جدیدی برآمد و بدینترتیب در تیرماه سال ۱۲۹۴ سالن «مدرن سینما» به بهرهبرداری رسید. این سینما در طی عمر کوتاه خود به نمایش فیلمهایی میپرداخت که اردشیر خان آنها را از کمپانیهای اروپایی تهیه کرده بود. با این حال سالن سینما تجدد نیز توفیقی در جلب مشتری پیدا نمیکند و پس از مدت کوتاهی از فعالیت باز میماند.
حضور جدی تفکری در عرصه نمایش به عضویت او در «گروه سیار نمایش خیرخواه» در سال ۱۳۰۶ باز میگردد. «حسین خیرخواه» در سال ۱۳۰۵، گروه کمدی خود را با حضور افرادی چون اصغر تفکری، حسن کتاب و کنگرلو تشکیل داد. همزمان با هنرمندان دیگری چون علیاصغر گرمسیری و صادق بهرامی در «تئاتر کمدی ایران» فعالیت میکرد.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
پس از دو دهه فعالیت، سینما ملی دور سوم تغییرات خود را به انجام رساند و پس از یک وقفه نسبتا طولانی فعالیت مجدد خود را از سال ۱۳۳۵ آغاز کرد. از جمله تغییرات صورت پذیرفته در طی این مدت افزایش تعداد صندلی آن از ۶۷۸ صندلی به ۱۲۰۰ صندلی بود.
صادقپور بدون اینکه سابقه یا تحصیلات خاصی در زمینه نمایش داشته باشد؛ به سرمایه گذاری بر روی تئاتر علاقمند شده بود و به همین سبب دو تماشاخانه در لاله زار بنا کرد که یکی همین تماشاخانه گیتی و دیگری تماشاخانه صادق پور است.
تجربه نوشین در تاسیس و اداره تئاتر فرهنگ باعث شد تا در تئاتر فردوسی تغییرات مهمی ایجاد کند. از جمله استفاده از سن گردان بود که تا پیش از آن در ایران سابقه نداشت. مخالفت نوشین به استفاده از پیش پرده خوانی را بایستی از جمله دلایل او برای استفاده از سن گردان بدانیم. اتخاذ این تصمیم هم زمان نمایش را کوتاه و اقتصادی نمود و هم موجب استقبال بیشتر تماشاگران بود.
توفیق سینما رکس در جلب مشتری، تنها به ساختمان فاخر و امکانات بینظیر آن وابسته نبود، قدرت الله رشیدیان تنها یک سال پس از افتتاح سینمای خود، به جمع واردکندگان فیلم پیوست و توانست با کسب امتیاز آثاری از کمپانیهای مختلف آمریکایی نظیر برادران وارنر، یونایتد آرتیست و دیبا بلیک، عرصه رقابت را به نفع خود مدیریت کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشتمادهای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافقنامهای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
«سینما اطلس» در هنگام افتتاح ۴۵۰ صندلی داشت و در دسته سینماهای درجه ۳ کشور به شمار میآمد. سینما مدتی بعد به اجاره «حسین بهمنش» درآمد و تا پایان مرگ کریم ارباب در سال ۱۳۵۱، با همین وضعیت به فعالیت خود ادامه داد.
تماشاخانه هنر در واقع توسط جمعی از شاگردان ولی الله نصر تاسیس شد. مهدی امینی، عباس زاهدی و جمع دیگری از شاگردان نصر با تاسیس یک شرکت تعاونی، ضمن تامین منابع لازم جهت اجاره و مناسبسازی فضا، زمینه تاسیس یکی از موفقترین تماشاخانههای لالهزار را فراهم ساختند.
حضور معین التجار در پایتخت در زمانی رقم خورد که ایران در تب و تاب نهضت مشروطه قرار داشت. او در جریان مشروطه خواهی به صف نواندیشان سیاسی پیوست و پس از پیروزی انقلاب مشروطه، به عنوان یکی از نمایندگان تجار در هفدهم مهر ۱۲۸۵ راهی مجلس شورای ملی شد.
خانه – باغ اتحادیه را بایستی تنها یادگار باقی مانده از خانه باغهای ناصری از مجموع باغ بزرگ لالهزار بدانیم که علیرغم تغییرات بسیاری که به خود دیده، همچنان بخش مهمی از میراث ارزشمند تهران عهد قاجاریه به شمار میآید. این عمارت تاریخی در شکل کنونی خود مشتمل بر چند ساختمان تاریخی است که در مساحتی بالغ بر ۸۸۰۰ متر مربع گسترده شدهاند.
عبدالحسین نوشین به دلیل گرایشات کمونیستی و عضویت در حزب توده، رابطه خوبی با دربار و دولت وقت نداشت، به همین دلیل در مسیر فعالیت های او همواره مشکلاتی پدید میآمد. از سوی دیگر خیلی زود بین او و گروه شرکا و سرمایهگزارانش اختلافات کاری و مالی پیش آمد.
سینما البرز به ویژه در دور تازه فعالیت خود با چالشهای بزرگی دست به گریبان بود. از جمله ساخت سینماهای جدید و تعهد اخلاقی خادم به نمایش فیلمهایی که هنجارشکن نبودند، باعث شد تا البرز در رقابت با سینماهای دیگر چندان موقعیت مناسبی کسب نکند. با این وجود خادم از عهده امور برآمد و علیرغم افول لاله زار به ویژه در نیمه دوم دهه پنجاه، توانست سینما را با فراز و نشیبهایی همچنان فعال نگاه دارد.
مشخصه بارز جامعه باربد، تعهد آن به آموزش هنرمندان جوان و معرفی استعدادهای تازه در عرصههای گوناگون و از جمله نمایش است. به ویژه آنکه مهرتاش به عنوان بنیانگذار و پدر معنوی این گروه نمایشی قائل به آموزش رایگان بود تا کسی به دلایل مالی محروم از حضور در این دورهها نباشد.
آتلیه سروریان نقش مهمی در اعتلای هنر گرافیک و تبلیغات نمایش و سینما ایفا کرد. همچنین برادران سارواریان تحول شگرفی در طراحی صحنه و دکور سینما و تاتر ایجاد کردند. اوج هنر آنها در ساخت دکور در سینما مربوط به فیلم شب نشینی در جهنم است
دروازه خیابان لاله زار بیش از آنکه به دروازه ای قاجاری شبیه باشد، به طاقهای ارتباطی مرسوم در بازارهای ایرانی شبیه بود. این دروازه به مانند دروازههای چراغ گاز، مریضخانه و علاءالدوله بخشی از ساختار حجرههای پیرامونی میدان بود
در اردیبهشت ۱۳۲۳، گروهی با محوریت بامداد و سرهنگ محمد شب پره، با تشکیل گروه تئاتر کشور، مکان دیگری در کوچه برلن اجاره نموده و به فعالیت پرداختند. گروه تازه اما چندان دوام نیاورد و پس از پایان تابستان منحل شد.
سالن تابستانی تئاتر تهران که در سال ۱۳۲۹ با قتل احمد دهقان به تئاتر دهقان تغییر نام داده بود، در دهه سی و با تجهیز سالنها به سیستم خنک کننده، مسقف شد و همچنان تحت مدیریت تماشاخانه تهران به فعالیت خود ادامه داد.
تماشاخانه دایمی تهران با ظرفیت تقریبی ۶۰۰ تماشاگر، در بدو تاسیس ویژه نمایشهایی بود که هنرجویان هنرستان هنرپیشگی به روی صحنه میبردند. بعدها این انحصار از میان رفت و گروههای آزاد نیز توانستند در این سالن اجرای برنامه داشته باشند.
خانه جدید کنت در باغی موسوم به پارک نظم الملک یا پارک ناصری در تقاطع خیابان جناب مخبرالدوله (لالهزار نو) و خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) واقع بود. به همین دلیل است که امروزه به این تقاطع، چهار راه کنت اطلاق می شود. موقعیت کنونی پارک در حدفاصل خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) در جنوب، خیابان دروازه دولت (سعدی شمالی) در شرق، خیابان جناب مخبرالدوله (لاله زار نو) در غرب و خیابان بینام (کوشک) در شمال واقع شده است.
محمد بهرامی در سال ۱۳۲۵ و در سن ۲۰ سالگی با همکاری جواد هاتف نخستین آتلیه خود را با نام آتلیه آرک در خیابان لالهزار، سرای ابهری (نرسیده به سینما ایران) دائر میکند. افتتاح این آتلیه به نوعی آغازگر هنر گرافیک ایران نیز به شمار میآید. بسیاری از هنرمندان شاخص هنر گرافیک ایران در این آتلیه تحت نظارت بهرامی به فعالیت مشغول شده و نخستین آثار خود را رقم میزنند.
مثل اینکه آقای گلپایگانی و امثال ایشان یا آقای وفائی، فراموش کردهاند که کارشان را از تئاترهای لالهزار شروع کردهاند و خیلی از آنها شهرتشان را مدیون همین تئاترهای لالهزار هستند
آتلیه سروریان نقش مهمی در اعتلای هنر گرافیک و تبلیغات نمایش و سینما ایفا کرد. برادران سروری در این آتلیه تحول شگرفی در طراحی صحنه و دکور سینما و تئاتر ایجاد کردند. اوج هنر آنها در ساخت دکور در سینما مربوط به فیلم شب نشینی در جهنم (۱۳۳۶) است.
مجلس پانزدهم در زندگی سیاسی احمد دهقان نقش مهمی ایفا میکند. دهقان در خلال نمایندگی این دوره از مجلس روابط خود را با حاکمیت مستحکم کرده و در ضمن حمایت ارتش، تلاش میکند تا حمایت احمد قوام را نیز متوجه خود ساخته و با دولت او در مسائلی که نیاز به جلب نظر نمایندگان مجلس شورای ملی است، همکاری کند.
عشقی علیرغم تبحرش در ادبیات فارسی و تسلطش بر سرودن انواع قالب های شعری، بیش از همه به ترانه دل بسته بود، چراکه زبان ترانه را زبان توده مردم میدانست و تاثیر آن را در ایجاد شور اجتماعی بیش از سایر قالبهای ادبیات فارسی میپنداشت.
پادماگریان که در میان عموم به عنوان «اردشیرخان» شناخته میشد، بار دیگر در تدارک افتتاح سالن سینمای جدیدی برآمد و بدینترتیب در تیرماه سال ۱۲۹۴ سالن «مدرن سینما» به بهرهبرداری رسید. این سینما در طی عمر کوتاه خود به نمایش فیلمهایی میپرداخت که اردشیر خان آنها را از کمپانیهای اروپایی تهیه کرده بود. با این حال سالن سینما تجدد نیز توفیقی در جلب مشتری پیدا نمیکند و پس از مدت کوتاهی از فعالیت باز میماند.
حضور جدی تفکری در عرصه نمایش به عضویت او در «گروه سیار نمایش خیرخواه» در سال ۱۳۰۶ باز میگردد. «حسین خیرخواه» در سال ۱۳۰۵، گروه کمدی خود را با حضور افرادی چون اصغر تفکری، حسن کتاب و کنگرلو تشکیل داد. همزمان با هنرمندان دیگری چون علیاصغر گرمسیری و صادق بهرامی در «تئاتر کمدی ایران» فعالیت میکرد.
حضور معین التجار در پایتخت در زمانی رقم خورد که ایران در تب و تاب نهضت مشروطه قرار داشت. او در جریان مشروطه خواهی به صف نواندیشان سیاسی پیوست و پس از پیروزی انقلاب مشروطه، به عنوان یکی از نمایندگان تجار در هفدهم مهر ۱۲۸۵ راهی مجلس شورای ملی شد.
محسن دولو بدون شک یکی از سرآمدان هنر کاریکاتور در ایران است. فردی که بسیاری از هنرمندان و اساتید کنونی کاریکاتور و گرافیک ایران از شاگردان و همکاران او هستند و جایگاه او در هنر کاریکاتور ایران ستودنی و ارزشمند است.
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
صادقپور بدون اینکه سابقه یا تحصیلات خاصی در زمینه نمایش داشته باشد؛ به سرمایه گذاری بر روی تئاتر علاقمند شده بود و به همین سبب دو تماشاخانه در لاله زار بنا کرد که یکی همین تماشاخانه گیتی و دیگری تماشاخانه صادق پور است.
توفیق سینما رکس در جلب مشتری، تنها به ساختمان فاخر و امکانات بینظیر آن وابسته نبود، قدرت الله رشیدیان تنها یک سال پس از افتتاح سینمای خود، به جمع واردکندگان فیلم پیوست و توانست با کسب امتیاز آثاری از کمپانیهای مختلف آمریکایی نظیر برادران وارنر، یونایتد آرتیست و دیبا بلیک، عرصه رقابت را به نفع خود مدیریت کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشتمادهای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافقنامهای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
دفتر هفتهنامه اتحاد مردم، در دور نخست فعالیت آن در پاساژ گل واقع در خیابان لالهزار نو بود.
علاوه بر کیفیت غذا، ماجرای عاشقانه آقا رضا با یکی از رقاصههای لالهزار نیز زبانزد بود. سهیلا نام زنی زیبارو بود که در کابارهای در زیرزمین پاساژ گل، مشغول به کار بود. علاقه شدید آقا رضا به این زن، باعث شد تا رابطه آنها در میان اهالی تهران زبانزد شود.
در این بخش، به کمک مجموعه اسناد موجود، اعم از خاطرات، آگهی، اعلان و ... به شناسایی و درج پلاکهای تاریخی موجود در خیابان لالهزار نو میپردازیم. به دلیل پرهیز از تکرار مطالب، از درج منابع مستند هر پلاک قید شده در فهرست خودداری کردهایم. در صورت نیاز اطلاعات لازم را از طریق درگاه ارتباطی دریافت نمائید.
سالن خصوصی صحافباشی فضای مناسب برای یک برنامه بلندپروازانه نبود، لذا در نیمه دوم آبان ماه و به مناسبت فرا رسیدن ماه رمضان، صحاف باشی سالن مناسب تری در خیابان چراغ گاز افتتاح کرد. اما این سالن هم چندان دوام نیاورد و همزمان با پایان ماه رمضان به کار خود پایان داد.
احمد امامیان و آرمن ترهوانسیان با تغییر در چیدمان صندلیهای سالن، تعداد تماشاگران آن را به ۴۳۱ نفر کاهش دادند تا با تامین ایمنی از سقوط سینما به درجه ۳ جلوگیری به عمل آوردند.
همزمان با فعالیت تئاتر گیتی، تماشاخانه دیگری در تقاطع خیابان اکباتان افتتاح شد که عنوان بنیانگذارش را به خود گرفته بود و در آن نمایش هایی به روی صحنه میرفت که صادقپور خود کارگردانی آنها را بر عهده داشت.
مدرسه در بدو فعالیت خود ویژه کودکان یتیم و بیبضاعت بود. همچنین بخش کوچکی به عنوان درمانگاه به مادران بیبضاعت خدمات میداد. بعدها کودکان ارمنی در مقطع دبستان به این مدرسه راه پیدا کردند و سپس در ازای کمک وزارت فرهنگ، مسلمانان نیز توانستند در کلاس های جداگانه و در مقاطع مختلف تحصیلی در این مدرسه آموزش ببینند.
خانه جدید کنت در باغی موسوم به پارک نظم الملک یا پارک ناصری در تقاطع خیابان جناب مخبرالدوله (لالهزار نو) و خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) واقع بود. به همین دلیل است که امروزه به این تقاطع، چهار راه کنت اطلاق می شود. موقعیت کنونی پارک در حدفاصل خیابان باغ ظهیرالدوله (منوچهری) در جنوب، خیابان دروازه دولت (سعدی شمالی) در شرق، خیابان جناب مخبرالدوله (لاله زار نو) در غرب و خیابان بینام (کوشک) در شمال واقع شده است.
هوشنگ ابتهاج به دعوت عموی خود مدتی در شرکت سیمان تهران مسئول حسابداری بود، برای مدتی نیز سمت مدیر کل شرکت را بر عهده داشت. در همین زمان است که در بخشی از محوطه شرکت خانهای بنا میکند تا به همراه همسر و فرزندان خود در آن به سر برد.
اهمیت خانه هدایت تنها در انتساب آن به زادگاه مدرنترین نویسنده ایران نمیباشد، بلکه به دلیل جایگاه اجتماعی و سیاسی اعتضادالملک (پدر صادق هدایت)، این خانه محل تردد و مراجعه بسیاری از مشاهیر ایران عهد قاجاریه و پهلوی نیز بوده است.
مجتمع بیمارستانی امیراعلم یکی از قدیمیترین بیمارستانهای آموزشی تهران است که در سال ۱۳۲۵ هجری قمری تحت عنوان بیمارستان نسوان و به منظور ایجاد زایشگاه و تربیت پرستار و ماما، به همت مرحوم دکتر امیراعلم تاسیس گردید.
ساختمان اصلی سفارت خانه به صورت کوشک مرکزی بنا شده است. دو ساختمان یکی در ضلع غربی محوطه و دیگری در ضلع شرقی آن بنا شده است. از بنای غربی به عنوان مجموعه حفاظتی و نگهبانی ساختمان و از ساختمان شرقی به عنوان اقامتگاه پرسنل و خدمه و نیز کتابخانه استفاده میشود.
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
دور جدید فعالیت سینما پالاس در دی ماه ۱۲۹۸ آغاز شد و تا دی ماه ۱۲۹۹ ادامه یافت. ویژگی خاص این دوره نمایش سربالهای موفق جهانی در پردهها و سانسهای مختلف است. از آن جمله میتوان به سریال «شرلوک هلمز» و «کنت مونت کریستو» اشاره نمود.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
پس از دو دهه فعالیت، سینما ملی دور سوم تغییرات خود را به انجام رساند و پس از یک وقفه نسبتا طولانی فعالیت مجدد خود را از سال ۱۳۳۵ آغاز کرد. از جمله تغییرات صورت پذیرفته در طی این مدت افزایش تعداد صندلی آن از ۶۷۸ صندلی به ۱۲۰۰ صندلی بود.
صادقپور بدون اینکه سابقه یا تحصیلات خاصی در زمینه نمایش داشته باشد؛ به سرمایه گذاری بر روی تئاتر علاقمند شده بود و به همین سبب دو تماشاخانه در لاله زار بنا کرد که یکی همین تماشاخانه گیتی و دیگری تماشاخانه صادق پور است.
تجربه نوشین در تاسیس و اداره تئاتر فرهنگ باعث شد تا در تئاتر فردوسی تغییرات مهمی ایجاد کند. از جمله استفاده از سن گردان بود که تا پیش از آن در ایران سابقه نداشت. مخالفت نوشین به استفاده از پیش پرده خوانی را بایستی از جمله دلایل او برای استفاده از سن گردان بدانیم. اتخاذ این تصمیم هم زمان نمایش را کوتاه و اقتصادی نمود و هم موجب استقبال بیشتر تماشاگران بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشتمادهای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافقنامهای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
تماشاخانه هنر در واقع توسط جمعی از شاگردان ولی الله نصر تاسیس شد. مهدی امینی، عباس زاهدی و جمع دیگری از شاگردان نصر با تاسیس یک شرکت تعاونی، ضمن تامین منابع لازم جهت اجاره و مناسبسازی فضا، زمینه تاسیس یکی از موفقترین تماشاخانههای لالهزار را فراهم ساختند.
شرکت علمیه فرهنگ روز نخست دیماه ۱۲۸۸، یعنی یکسال پس از سقوط محمدعلیشاه در مطبعه فاروس برنامه خود را عملی میکند. دو روز بعد، گزارشی از برنامه در روزنامه ایران نو منتشر میشود. ترکیب برنامه جالب توجه است. همه چیز با سرود ملی آغاز میشود.
شصت و هشتمین نشست از مجموع نشستهای «جمع خوانی درباره تهران»، روز چهارشنبه 17 بهمن 1403 در محل موزه تصاویر معاصر برگزار شد.
عروسکها پرتعدادترین وسایل این بخش را به خود اختصاص دادهاند. عروسکهایی ساده با لباسهای رنگین محلی، که عمیقا با زیبایی وصف ناپذیری کنار یکدیگر قرار گرفتهاند.
چهلمین تور گردشگری تخصصی انجمن تهرانشناسی به مقصد کلیسای سنت جوزف، روز پنج شنبه 30 خرداد ۱۴۰3 برگزار شد.
داستانهای لالهزاری | قسمت سوم | اسفنديار و زيگفريد در سلمانی
داستانهای لالهزاری | قسمت دوم | يك چارك شكرپنير