بازسازی و احیاء تاترهای لاله زار و در نهایت تمامی این خیابان و تبدیل کردنش به یک منطقه هنری فرهنگی، ضرورتی است که باید به طور جدی به آن پرداخت. این خیابان به غیر از تئاترهایش، پر از مکان‌هایی است که به عنوان میراثی از تاریخ صدساله اخیر ایران دارای اهمیت است. مثل سینماهای قدیمی، که جزء اولین سالن‌های نمایش فیلم در ایران بوده‌اند، با کافه قنادی‌هایی که بخشی از تاریخ هنر و ادبیات ایران در آن‌ها رقم خورده و ساختمان‌هایی که زمانی محل زندگی و کار کسانی بوده است که نامشان در تاریخ ایران ماندگار شده است و طبعا محل کار یا زندگی‌شان به عنوان میراث‌های فرهنگی باید حفظ شود.
اما خیابان لاله زار جدا از ارزش‌هایی که به عنوان اولین مرکز آشنایی مردم با تئاتر معاصر و هنر و سینما و حتی تازه‌های تمدن دارد، زمانی مرکز ثقل تغییرات اجتماعی و سیاسی بسیاری بوده و به همه این دلایل باید آن را به گذشته باز گرداند و البته بدون برخی آلایه‌ها که خود سبب شد تئاترهای لاله زار ابتدا به سالن رقص و آواز و سپس به ویرانه‌ای که امروز هست تبدیل شود.
لاله زار می‌تواند زیباترین نماد برای تهران باشد و آینه تمام نمای تاریخ یکصدساله اخیر، البته اگر همتی بدرقه راه شود.
- منبع: ماهنامه آزما | مهر ۱۳۸۶ | شماره ۵۳ | صفحه ۶
