بخشنامه اخیر وزارت فرهنگ و هنر به استودیوهای ضبط که خبرش را پریشب نوشتیم بدجوری بعضی از خواننده‌ها شاعران و آهنگسازان را به دست و یا انداخته است. در بخشنامه آمده بود که استودیوهای ضبط اجازه ندارند ترانه‌ها و آهنگ‌هایی را که به تصویب نرسیده ضبط و پخش نمایند. به این ترتیب کار ضبط و پخش نوارهای کوچه بازاری کاست که این روزها، بازار پر رونقی دارد کساد و مختل می‌شود.
به دنبال صدور این بخشنامه، خواننده‌ها و آهنگسازها جلساتی تشکیل داده‌اند تا چاره این گرفتاری کنند و از میان این جلسات، از گردهمائی «گروه» خوانندگان کوچه و بازار مسائلی مطرح شده است که شنیدنی‌ست
می‌گفتند قرار بود. خوانندگان کوچه و بازار این جلسه حاضر شوند، اما چندنائی بیشتر نیامدند. در این جلسه یکی‌شان (عباس قادری)، گفته است: «ما حاضریم با خواننده‌های رادیو مسابقه بدهیم. مگر ما چه چیزی کمتر از آن‌ها داریم که ما را به رادیو راه نمی‌دهند؟ انگار اسم‌مان ما را بدنام کرده که خواننده کوچه و بازار هستیم. هر شعر و آهنگی را اگر چه خوب باشد، برای تصویب می‌بریم. اما به صرف اینکه متعلق به یک خواننده کوچه و بازار است آن را تصویب نمی‌کنند.»
یکی دیگرشان (مائده)، گفته است: چطور است که آهنگ «آچیلی بوم» را از رادیو پخش می‌کنند. اما از ما حتی ترانه‌های محلی‌مان را هم که خوانده‌ایم، قبول ندارند. در صورتی‌که خودشان هم می‌دانند که خواننده‌هایی از آن دست همه‌شان از آهنگ‌های خارجی تقلید می‌کنند.
یکی دیگر از این جماعت (پرویز خسروی) گفته است: اصلا چرا ما را از خواننده‌های دیگر جدا کرده‌اند و به فرض اگر به گفته ایشان سبک درویشی ویژه خودمان را داریم باز هم خواننده هستیم. چرا باید کاری بکنند که امر بر خواننده غیربازاری مشتبه شود و خیال کنند که آن‌ها تافته جدا بافته هستند و کار به جایی برسد که آقای گلپایگانی در یک استودیو بگوید: که اگر خواننده‌های کوچه و بازار در اینجا کار می‌کنند. من دیگر حاضر نیستم به این استودیو بیایم.
این خواننده کوچه و بازار در آن گردهمایی افزوده است: مثل اینکه آقای گلپایگانی و امثال ایشان یا آقای وفائی، فراموش کرده‌اند که کارشان را از تئاترهای لاله‌زار شروع کرده‌اند و خیلی از آن‌ها شهرت‌شان را مدیون همین تئاترهای لاله‌زار هستند که حال همه به خوانندگانش سرکوفت می‌زنند!
- منبع: روزنامه اطلاعات | شماره ۱۴۹۰۰ | ۱۳ دی ۱۳۴۵ | صفحه ۱۰
