در سال ۱۳۳۳ اصغر تفکری، هنرپیشه سینما و کمدین مشهور تئاتر و از پیشکسوتان پیشپردهخوانی تئاترهای تهران سالن نیمه‌ویرانی را در لاله‌زار میخرد و تئاتر تفکری را در آن افتتاح می‌کند. نخستین نمایشی که در این سالن به صحنه میرود، نمایشنامه «تاجر ونیزی» از شکسپیر است که به روایت مطبوعات آن سالها، نوید تاسیس تئاتر دائمی و حرفهای میدهد که هدف آن، اجرای نمایشنامههای کمدی از شکسپیر، مولیر و دیگر کمدینویسان مشهور در ایران است. تئاتر تفکری تا ۶ سال در لاله‌زار فعال است، هرچند نمایش‌های آن اغلب کمدی است، اما روشنفکرانی که در مطبوعات قلم‌فرسایی میکنند، میلی به ستایش از این نمایشها ندارند، زیرا فکر میکنند که تئاتر تفکری هرگز جای تئاترهای عبدالحسین نوشین و گروهش را پر نخواهد کرد.
تئاتر اصغر تفکری در خلأ موجود تئاتر لاله‌زار در آن دوران، از سالن‌های پرطرفدار است. او در این ۶ سال با فروش حاصل از نمایش‌های تئاتر تفکری بسیار ثروتمند میشود. حضور او در برخی فیلم‌های سینمایی تا سال ۱۳۳۹ که از دنیا میرود، تضمینی برای فروش فیلم‌های کمدی است. اما رواج کوکائین در آن عصر که مواد مخدر قشر ثروتمند بوده است، اصغر تفکری را به دام میاندازد. تفکری چندین سال به کوکائین معتاد میشود و این مسئله اداره امور تئاتر تفکری را با اختلال مواجه می‌کند، اما تفکری همچنان به صحنه میرود و مخاطب خود را میخنداند، تا روزی که سرانجام با مرگی ناگهانی که به روایت مرتضی احمدی و پرویز خطیبی به دلیل سوء‌مصرف کوکائین و مرفین است، از دنیا میرود.
