• امروز : دوشنبه - ۸ اردیبهشت - ۱۴۰۴
  • برابر با : Monday - 28 April - 2025

سر خط خبرها

درباره تهران تاریخی حساس هستیم تندیس مولانا در میدان خیام در پایتخت گزینیِ تهران دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهران‌شهر منتشر شد نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهران‌شهر منتشر شد درس‌ گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لاله‌زار منتشر شد نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد. دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد دفتر تکیه دولت منتشر شد نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد. دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد شناخت‌نامه میرزاده عشقی منتشر شد درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد درس‌ گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد درس‌ گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد درس گفتار باغ لاله‌زار منتشر شد نشست پنجم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لاله‌زار» برگزار شد. نشست چهارم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لاله‌زار» برگزار شد نشست سوم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لاله‌زار» برگزار شد. دومین نشست از مجموعه نشست‌های کارگاه «سرگذشت خیابان لاله‌زار» برگزار شد. نشست نخست کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لاله‌زار» برگزار شد. چرا به خوانندگان لاله‌زاری سرکوفت می‌زنند؟ در اهمیت حسین کریمان بودن

3
گنجینه نشریات تهران:

تهران | شماره ۱

  • کد خبر : 5926
  • ۰۱ دی ۱۳۹۸ - ۰:۰۰
تهران | شماره ۱
ماهنامه تهران | دوره جدید | شماره ۱ | دی ۱۳۹۸ | ۱۵۲ صفحه
  • مدیر مسئول و صاحب امتیاز: احسان میراب‌زاده
  • سردبیر: مرتضی رحیم‌نواز
  • مدیر اجرایی: ندا مهیار
  • مدیر هنری: محمد رحیم‌نواز

یادداشت مدیر مسئول

تهران آذر عجیب و غریبی را سپری کرد. شاید عجیب‌ترین آذر تمام عمر خودش را آدم‌های تهران را کمتر وقتی این قدر معلق دیده بودم. معلق بین گذشته و حال. آدم‌هایی در جستجوی زمان از دست رفته. آن‌ها دنبال زمینی سفت و محکم می‌گردند که پایشان را با خیال راحت روی آن بگذارند و بدوند. بچه‌های تهران امروز اهل ایستادن و آرام رفتن نیستند. آن‌ها می‌خواهند بدوند. خسته شده‌اند از دیدن اتفاق‌های ناگوار. از شنیدن خبرهای نا امیدکننده. از بوئیدن بوهای بد.  آن‌ها می‌خواهند زندگی کنند. همین، واقعاً همین.

ولی با تمام اینها نمی‌توانم «تهران» را دوست نداشته باشم. نمی‌توانم در افق تیره و دودآلود نورهای جادویی لابه لای چنارهایش را نبینم. نمی‌توانم وقتی جمعیت روبه ازدیاد و چندش‌آور موش‌ها را می‌بینم، آواز بلبل‌های خرمایش را نشنوم. نمی‌توانم وقتی از زیر پل دو طبقه اضطراب آور صدر رد می‌شوم، خاطرات رد شدن از جلوی کتاب فروشی‌های زیر پل خیابان کریمخان‌اش را به یاد نیاورم. نمی‌توانم وقتی به چهره فقیر دوروبر سطل‌های زباله غول‌آسا نگاه می‌کنم، چهره بشاش بابانوئل‌های خیابان میرزای شیرازی‌اش را نبینم. نمی‌توانم چهارراه‌هایی را که روز به روز افسرده‌تر می‌شوند، ببینم اما حاجی فیروزهای شب عیدش را نبینم.

به نظرم تهران آن چیزی نیست که بود و آن چیزی نیست که باید باشد. ولی با همه این‌ها هنوز تهران را دوست دارم. تهرانی که توی خیابان‌ها و کافه‌هایش می‌بینیم شاید خیلی با تهرانی که فکر می‌کنیم فرق داشته باشد. تهران را باید به خیابان‌ها و کافه‌هایش شناخت و به کودک درون آدم‌هایش. همان‌هایی که توریست‌ها را عاشق و شیفته خودشان می‌کنند.


یادداشت سردبیر

امروزه در آغازین سال‌های هزاره سوم «من» و «شما» در کلان شهری به نام «تهران» می‌بایستی این تعامل فرهنگی را به منصه ظهور برسانیم. «من» و «شما» در لایه‌های مختلف شهروندی در ساختار ریستی شهری قرار داریم که به دلایل متفاوت نتوانسته از عهده میزبانی ما به تمام و کمال برآید.

تهران روستای کوچکی که اجداد ما بیش از سه قرن پیش پا به آن نهادند. امروزه به «ابر شهری» تبدیل شده که زندگی را برای فرزندان ما نامیمون ساخته. «من» و «شما» به عنوان عناصر مهم و حیاتی این سامانه زیستی می‌بایست در تبیین جایگاه خود و نیز در تدوین رفتار خود در قبال این شهر نامتوازن به تعریفی جامع علمی و نوین برسیم.

تهران را «انفجار قومیت‌ها» نامیده‌اند. روند نامتوازن مهاجرت متداوم در طی نیم قرن اخیر سیمای این شهر را از روستایی یک دست و خوش آب و هوا به شهری نامتوازن و آلوده بدل کرده است. شهری که تاکنون نتوانسته به نیازهای فرهنگی همه قومیت‌های خود پاسخ دهد و نیز از ظرفیت‌های فرهنگی مستتر در آن قومیت‌ها به نفع «سامانه فرهنگی» خود بهره‌برداری نماید.

اکنون «من» و «شما» اگر می‌خواهیم که آینده‌ای زیبا را به فرزندانمان در کلان شهر تهران هدیه کنیم، بایستی بکوشیم تا به راهکاری مناسب و نوین در برقراری یک ارتباط متوازن با زیستگاه خود نائل آییم و به عنوان شهروندان این شهر به پرورش ظرفیت‌ها و استعدادهای قومیتی خود پرداخته در رهگذار این پرورش به گفتمان جدیدی بیاندیشیم که در آن امکان هم زیستی با بقیه خرده فرهنگ‌ها فراهم شود.

در این رهگذار، نگاه مدیریت شهری بایستی به باروری این امکان معطوف باشد. «مشارکت مردمی» و حضور توده مردم در تصمیمات شهری می‌تواند زمینه ساز بروز خلاقیت و توانمندیهای فردی افراد در قالب حرکت جمعی باشد.

باید بستری را فراهم آورد که در آن تک تک افراد تشکیل دهنده این جامعه زیستی بتوانند جایگاه خود را از مرتبه یک فرد تشکیل دهنده جامعه به فرد تأثیرگذار در آن ارتقاء دهند. در سایه این توانمندی است که می‌توان فردای بهتری را فراهم آورد. این نگاه و عزم در تمام مسائل می‌بایستی به سمت آفرینش یک «همبستگی ملی» حرکت نماید.

«ماهنامه تهران» برای نیل به این هدف است که منتشر می‌شود.


فهرست مطالب

  • تهران در گذر تاریخ | ماکان عبدی
  • ویران شدن طهران و فراموشی مشاهیر | ماریا نیک ورز
  • در نسبت شهر با انسان و جمعیت | مرتضی رحیم‌نواز
  • واکاوی روابط اجتماعی در شهر | علی فرهادی
  • مقدمه ای بر تعریف محله در نظام شهری ایران | امین حمیدی
  • شهر مهربان با کودک | علی رجبی
  • مسائل استراتژیک شهر تهران و مقایسه جغرافیایی آن با دیگر پایتخت‌ها | غلامحسین تکمیل همایون
  • تهران پژوهی و تهران شناسی تعاریف و کارکردها | رضا شیرازیان
  • از «طهران» تا «تهران | گفتگوی پریسا عبادی با علیرضا محمودی
  • تهران قاجاری با استناد به نقشه‌های تاریخی | مریم میرزایی
  • سیر تحول پاتوق در تهران قدیم | داریوش شهبازی
  • چگونگی پوشش در دوره قاجاریه | آرزو اسکندری
  • وقفیات امیرکبیر | پروانه شاه حسینی
  • بچه خانی آباد | ندا مهیار
  • دوست دارید مرا بشناسید؟ | غلامرضا تختی
  • پرسه در دیروز | محمدحسین ندری
  • شمایل یک اسطوره | شهره دشتی
  • فقنوس در آتش | رکسانا لطیفی
  • مردی که محکوم به شکست بود | داریوش آشوری
  • چگونه باور کنم | جلال آل احمد
  • شرح یک دوستی | حسین شاه حسینی
  • او برتر از سقراط بود | احمد شاملو
  • نه با کاووس پر کاووس | نعمت میرزاده
  • مرگ یک مرد | رضا براهنی
  • خوان هشتم | مهدی اخوان ثالت
لینک کوتاه : https://daftarhayetehran.com/?p=5926
  • 25 بازدید

برچسب ها

نوشته های مشابه