اصغر تفکری هنرمند برجسته کمدی در عرصه نمایش و از پیشکسوتان پیش‌پرده‌خوانی ایران در اردیبهشت ۱۳۳۳ و در حالی که به تازگی به عنوان بازیگر، ایفاگر نقش‌های کمدی در سینمای ایران شده بود، با خرید امتیاز تئاتر فردوسی که در هجمه مخالفان عبدالحسین نوشین در جریان کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تخریب شده بود، تماشاخانه مختص به خود را بنا می‌کند.
تئاتر فردوسی در آن زمان بیش از آنکه به یک سالن نمایش شبیه باشد، به متروکه‌ای بدون استفاده می‌مانست. تفکری توانست با خرید و بازسازی این سالن یکی از پر رونق‌ترین تماشاخانههای ایران را بنا سازد. اگرچه رویه مرسوم در تئاتر تفکری از اساس با رویه مورد نظر نوشین در تئاتر فرهنگ و فردوسی متفاوت بود. به ویژه آنکه خیلی زود پای خوانندگان کوچهبازاری به همراه گروه‌های رقص به سالن نمایش باز شد. اساسا نمایش و هنر موسوم به لاله‌زار، بعد از کودتای ۲۸ مرداد شکل گرفت. در مدیوم نمایش، تئاتر لاله‌زاری، تلفیقی از نمایش‌های سنتی ایران، آوازهای کوچه بازاری و هنر کاباره‌ای بود که به خوبی می‌توانست قشر عامه و گروه‌های فرودست اجتماعی را به سمت خود جلب نماید. رونق نمایش لاله‌زاری تا حد بسیار زیادی مدیون توانمندی، استعداد و جایگاه هنری اصغر تفکری است.
تماشاخانه تفکری در تیرماه ۱۳۳۳ با اجرای نمایش «تاجر ونیزی» از آثار ویلیام شکسپیر فعالیت خود را آغاز کرد و تا خرداد ۱۳۳۹ که تماشاخانه به دلیل مرگ نابهنگام بنیان‌گذارش به تعطیلی کشیده شد، آثار متعددی در آن به روی صحنه رفت. در این میان سهم نمایش‌های کمدی و لاله‌زاری بیش از سایر متون و سبک‌ها بود. اگرچه در میان آثار به نمایش درآمده با نمونه‌های برجسته‌ای از ادبیات کلاسیک جهان و نمایشنامه‌نویسان مطرح ایرانی نیز مواجه هستیم.
پس از مرگ اصغر تفکری در یازدهم خرداد ۱۳۳۹، محمد ارباب که تهیه‌کننده شناخته شده سینمای آن روز بود، سالن تئاتر را خریداری و با تغییر کاربری و مناسب‌سازی، سینما اطلس را به جای آن افتتاح نمود. حضور تفکری و خاطرات او باعث شد تا مدت‌ها سینما اطلس در میان عامه مردم تحت عنوان سینما – تئاتر تفکری شناخته شود.
