اقامتگاه سفیر کبیر دانمارک در ایران در عهد ناصری در تقاطع خیابان جناب مخبرالدوله (لاله زار نو) با خیابان کوشک (شهید تقوی)، در جنوب غربی دروازه دولت واقع شده است. این خانه تا پیش از تملک آن توسط سفارت پادشاهی دانمارک، به موسیو کتابچی تعلق داشت. به احتمال فراوان این فرد می‌بایست آنتوان کتابچی، رئیس گمرکات ایران در دوران مظفری و عامل عقد قرارداد انحصاری استخراج نفت ایران توسط ویلیام دارسی باشد.
عمارت موسیو کتابچی در سال ۱۲۹۲ به عنوان سفارتخانه کشور پادشاهی دانمارک و اقامتگاه سفیر خریداری شد. این مکان تا پیروزی انقلاب اسلامی همچنان محل سفارت دانمارک و سکونت سفیر کبیر این کشور بود. بعدها سفارتخانه به مکان کنونی خود در منطقه الهیه منتقل شد، اما همچنان منزل سفیر در محل سابق خود باقی ماند.
ساختمان اصلی سفارت خانه به صورت کوشک مرکزی بنا شده است. دو ساختمان یکی در ضلع غربی محوطه و دیگری در ضلع شرقی آن بنا شده است. از بنای غربی به عنوان مجموعه حفاظتی و نگهبانی ساختمان و از ساختمان شرقی به عنوان اقامتگاه پرسنل و خدمه و نیز کتابخانه استفاده می‌شود.
ساختمان اصلی این مجموعه مساحتی بالغ بر ۶۷۰ متر مربع دارد و مشتمل بر طبقه همکف و زیرزمین است. نمای ورودی ساختمان در پهنه جنوبی آن برگرفته از معماری تلفیقی ایرانی – یونانی شامل ایوان ستونداری است که در ادامه با تبدیل شدن به یک صفه، ساختمان مرکزی را در ارتفاعی بالاتر از سطح محوطه قرار داده است. ارتباط و دسترسی به محوطه باغ به وسیله یک ردیف پلکانی امکانپذیر شده است. بر خلاف نمای جنوبی، در پهنه شمالی متاثر از معماری اوایل دوره پهلوی از نمای آجری استفاده شده است. از دیگر بخش‌های این مجموعه تاریخی میتوان به استخر، محوطه باغ، اقامتگاه میهمانان، بخش‌های خدماتی و… اشاره نمود.
