نویسنده:
- مجید زارعی (استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی قزوین)
- منا نقیزاده (کارشناسی ارشد طراحی شهری)
از دیر باز آرامش در فضای شهری شهرها، از حیاتیترین مسائل شهری به شمار میرفته است که انسانها جهت دستیابی این مهم، سعی در ایجاد پیشرفت و توسعه در پیرامون خود کردهاند. با ظهور انقلاب صنعتی در قرن ۱۹ و تحولات و دگرگونیهایی که در راستای صنعت به وجود آمد، آرامش از شهرها رخ بر بست و انسانها را با بیماریهایی نظیر افسردگی، تنش، اضطراب، ترس و… که از نبود آرامش در شهرها حاصل گردیده بود، آشنا نمود. خیابان در دوره قاجاریه به وجود آمد، عنصر جدیدی که در این خیابانها چهره مینماید، آمد و شد وسایل نقلیه عمومی است و همین امر در چهره شهرها تغییرات بسیاری را تحمیل کرد و آرامش این فضاها را دچار مخاطره نمود. بر این اساس در این مقاله آرامش در یک خیابان شهری به عنوان یک کیفیت متعالی در فضا مورد بررسی قرار گرفته است و سعی بر آن دارد تا توجه طراحان را هر چه بیشتر به عناصری که میتواند در ارتقای آرامش در یک خیابان شهری مورد مطالعه قرار گیرد، معطوف گرداند. جهت دستیابی به اهداف این پژوهش، بسته به نوع اطلاعات مورد نیاز، از دو روش کمی و کیفی استفاده میشود. در انتها با بررسی تصویر ذهنی شهروندان از خیابان لالهزار که در گذشته نماد تجدد و آرامش در یک خیابان شهری بوده و با توجه به نتایج حاصله از آن، یکسری اهداف عملیاتی جهت طراحی این خیابان و با هدف نیل به ارتقاء کیفیت زندگی با رویکرد مشارکت مردمی و با محوریت آرامش در این خیابان را ارائه میدهد.
