دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد در سراشیبی سقوط نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد زندگی در هیاهو، مرگ در سکوت عمارت پیرنیا (مشیرالدوله) احمد دهقان سینما صنعتی نشست نوزدهم | تماشاخانههای لالهزار عمارت معینالتجار بوشهری نشست شانزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست پانزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار سینما پالاس نشست چهاردهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست سیزدهم | سینما و سینماداری در لالهزار نشست یازدهم | کوچه برلن نشست هشتم | خانه اتحادیه نشست ششم | کوچه اتابک آخرین گفتگو نشست چهارم | کوچه دندانساز نشست سوم | باغ علاءالدوله نشست دوم | کوچه پشت شهرداری نشست اول | باغ لالهزار اتحادیه مستاجران هفتهنامه اتحاد مردم رستوران آقارضا سهیلا آرداشس پادماگریان (اردشیر خان) اصغر تفکری گامهای نخست برای احیاء لالهزار برداشته شده است. نگاه به لالهزار در واقع نگاهی به تهران است حفاظت از لالهزار، یک مطالبه اجتماعی است سینما ونوس (سارا) سینما روایال (نادر) تئاتر گیتی تئاتر فردوسی سینما رکس (لاله) تئاتر پارس سینما اطلس تماشاخانه هنر معینالتجار بوشهری خانه باغ اتحادیه تئاتر فرهنگ چالشهای بیناگفتمانی در لالهزار لالهزار از فردا راه اندازی خانه اتحادیه، آغازی برای احیای لالهزار فرهنگی سینما البرز جامعه باربد آتلیه سروریان دروازه لالهزار تئاتر کشور تئاتر دهقان
کافهها و رستورانها، با وجود شلوغی فضای تجاری خیابان و بودن مشتری، رفتند و لالهزار کمکم تبدیل به راسته مغازههای الکتریکی و لوسترفروشی شد. اکنون چشم شهروندان به لالهزار دوخته شده است.
مجموعه دو جلدی «نقش تجار در توسعه شهر تهران» اثر منصوره اتحادیه توسط نشر تاریخ ایران منتشر شد. این پژوهش بر اساس اسناد بجای مانده از تجارتخانه اتحادیه شکل گرفته است.
کافه آیبتا از اولین و معتبرترین کافههای لالهزار بود که خانم آیبتا اهل روسیه آن را اداره میکرد. کافه آیبتا و کافه نادری تا مدتها محل اجتماع هنرمندان و روشنفکران تهران بودند. آن روزها، از مخبرالدوله تا چهارراه استانبول را خیابون استانبول مینامیدند. راسته شمالی خیابان استانبول اکثرا طلافروشی بود. که هنوز هم هست. کافه هم زیاد داشت. نبش لالهزار و استانبول خانم آیبتا قهوهفروشی داشت و فال قهوه میگرفت.
فصلنامه آرمانشهر | شماره 38 | بهار 1401 | صفحه 1 تا 13
محمد بهرامی در سال ۱۳۲۵ و در سن ۲۰ سالگی با همکاری جواد هاتف نخستین آتلیه خود را با نام آتلیه آرک در خیابان لالهزار، سرای ابهری (نرسیده به سینما ایران) دائر میکند. افتتاح این آتلیه به نوعی آغازگر هنر گرافیک ایران نیز به شمار میآید. بسیاری از هنرمندان شاخص هنر گرافیک ایران در این آتلیه تحت نظارت بهرامی به فعالیت مشغول شده و نخستین آثار خود را رقم میزنند.
لالهزار به همراه معابر وابسته به خود مجموعه مهمی از مطبوعات ایران را در خود جای داده بودند. از جمله این رسانههای میتوان به روزنامه نوبهار به مدیریت ملک الشعراء بهار، روزنامه اطلاعات با مدیریت عباس مسعودی، روزنامه باختر امروز با مدیریت حسین فاطمی، روزنامه اختر با مدیریت محمدعلی خلیلی، موسسه مطبوعاتی کیهان و مجلات زیرمجموعه آن با مدیریت مصطفی مصباحزاده و نشریه تهران مصور با مدیریت احمد دهقان اشاره داشت.
علی حاتمی در «سوتهدلان» (۱۳۵۶) تصویری از لالهزار دهه۲۰ ارائه کرد و چند سال بعد در «هزاردستان» (۱۳۶۷) بخشهای مهمی از سریالش را به این خیابان پرخاطره تهران قدیم اختصاص داد. در همان سالها مسعود کیمیایی در فیلم «سرب» (۱۳۶۷) لالهزار دهه۲۰ را بازسازی کرد.
لالهزار در نوستالژیهای نسل من نیست اما بزرگترین نوستالژی شهر ما تهران است. شاید به دلیل آن همه خاطره شعر و موسیقی و سینما و تئاتر و روزنامه، که در گذر از لاله زار مقابل چشمم زنده میشوند. اگرچه کوچههای زندهترین و بیدارترین و پرسروصداترین خیابان سالهای نه چندان دور شهرمان امروز خالی و شکسته و متروک است اما روشنایی چیزی است که گویا پیمانش با لالهزار ماندنی است.
کوچه مهران از کوچههای قدیمی پایتختمان است که حدود ۲۰۰ متر طول دارد، بین خیابان سعدی و لاله زار واقع شده و درست در امتداد کوچه برلن قرار دارد. شاید هم بشود گفت کوچه مهران خواهر دوقلوی کوچه برلن هست! امروز، اکثر مغازههای آن لباس مجلسی زنانه و همچنین لباس عروس میفروشند و پاساژ سهدهنه معروف مهران نیز بورس پارچه است. البته مغازههای دیگری مثل کیف و کفش و همچنین لباس مردانه هم در این کوچه پیدا میشود.