درباره تهران تاریخی حساس هستیم تندیس مولانا در میدان خیام در پایتخت گزینیِ تهران دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد. دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد دفتر تکیه دولت منتشر شد نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد. دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد شناختنامه میرزاده عشقی منتشر شد درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد نشست پنجم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. نشست چهارم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد نشست سوم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. دومین نشست از مجموعه نشستهای کارگاه «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. نشست نخست کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. چرا به خوانندگان لالهزاری سرکوفت میزنند؟ در اهمیت حسین کریمان بودن
مجموعه دو جلدی «نقش تجار در توسعه شهر تهران» اثر منصوره اتحادیه توسط نشر تاریخ ایران منتشر شد. این پژوهش بر اساس اسناد بجای مانده از تجارتخانه اتحادیه شکل گرفته است.
کافه آیبتا از اولین و معتبرترین کافههای لالهزار بود که خانم آیبتا اهل روسیه آن را اداره میکرد. کافه آیبتا و کافه نادری تا مدتها محل اجتماع هنرمندان و روشنفکران تهران بودند. آن روزها، از مخبرالدوله تا چهارراه استانبول را خیابون استانبول مینامیدند. راسته شمالی خیابان استانبول اکثرا طلافروشی بود. که هنوز هم هست. کافه هم زیاد داشت. نبش لالهزار و استانبول خانم آیبتا قهوهفروشی داشت و فال قهوه میگرفت.
فصلنامه آرمانشهر | شماره 38 | بهار 1401 | صفحه 1 تا 13
محمد بهرامی در سال ۱۳۲۵ و در سن ۲۰ سالگی با همکاری جواد هاتف نخستین آتلیه خود را با نام آتلیه آرک در خیابان لالهزار، سرای ابهری (نرسیده به سینما ایران) دائر میکند. افتتاح این آتلیه به نوعی آغازگر هنر گرافیک ایران نیز به شمار میآید. بسیاری از هنرمندان شاخص هنر گرافیک ایران در این آتلیه تحت نظارت بهرامی به فعالیت مشغول شده و نخستین آثار خود را رقم میزنند.
لالهزار به همراه معابر وابسته به خود مجموعه مهمی از مطبوعات ایران را در خود جای داده بودند. از جمله این رسانههای میتوان به روزنامه نوبهار به مدیریت ملک الشعراء بهار، روزنامه اطلاعات با مدیریت عباس مسعودی، روزنامه باختر امروز با مدیریت حسین فاطمی، روزنامه اختر با مدیریت محمدعلی خلیلی، موسسه مطبوعاتی کیهان و مجلات زیرمجموعه آن با مدیریت مصطفی مصباحزاده و نشریه تهران مصور با مدیریت احمد دهقان اشاره داشت.
علی حاتمی در «سوتهدلان» (۱۳۵۶) تصویری از لالهزار دهه۲۰ ارائه کرد و چند سال بعد در «هزاردستان» (۱۳۶۷) بخشهای مهمی از سریالش را به این خیابان پرخاطره تهران قدیم اختصاص داد. در همان سالها مسعود کیمیایی در فیلم «سرب» (۱۳۶۷) لالهزار دهه۲۰ را بازسازی کرد.
لالهزار در نوستالژیهای نسل من نیست اما بزرگترین نوستالژی شهر ما تهران است. شاید به دلیل آن همه خاطره شعر و موسیقی و سینما و تئاتر و روزنامه، که در گذر از لاله زار مقابل چشمم زنده میشوند. اگرچه کوچههای زندهترین و بیدارترین و پرسروصداترین خیابان سالهای نه چندان دور شهرمان امروز خالی و شکسته و متروک است اما روشنایی چیزی است که گویا پیمانش با لالهزار ماندنی است.
کوچه مهران از کوچههای قدیمی پایتختمان است که حدود ۲۰۰ متر طول دارد، بین خیابان سعدی و لاله زار واقع شده و درست در امتداد کوچه برلن قرار دارد. شاید هم بشود گفت کوچه مهران خواهر دوقلوی کوچه برلن هست! امروز، اکثر مغازههای آن لباس مجلسی زنانه و همچنین لباس عروس میفروشند و پاساژ سهدهنه معروف مهران نیز بورس پارچه است. البته مغازههای دیگری مثل کیف و کفش و همچنین لباس مردانه هم در این کوچه پیدا میشود.
تحقیقات تاریخ اجتماعی | پاییز و زمستان 1400 | شماره 2 (پیاپی 22) | صفحه 141 تا 171
بارها شنیدهایم که لالهزار شناسنامه تهران است. همه تجربهای در لالهزار و حوالی آن داشته اند. از گردش و تفریح تا خرید و گشت و گذار… همیشه پدری یا پدربزرگی بوده که در لالهزار کت و شلوار سفارشی میدوخته. مادری یا مادربزرگی که در کوچه برلن یا کوچه مهران و رفاهی دنبال خرید پارچه لباس عروسی، ملافه و دکمه بوده. عموهائی که تا همین بیست ـ سی سال پیش در لالهزار به سینما میرفته اند و در همان لالهزار باقالی پلو با ماهیچه میخوردهاند.