درباره تهران تاریخی حساس هستیم
تندیس مولانا در میدان خیام
در پایتخت گزینیِ تهران
دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد
نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد
درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد
درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد
نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد.
دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد
دفتر تکیه دولت منتشر شد
نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد.
دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد
دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد
شناختنامه میرزاده عشقی منتشر شد
درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد
دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد
درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد
درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد
درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد
درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد
نشست پنجم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
نشست چهارم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد
نشست سوم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
دومین نشست از مجموعه نشستهای کارگاه «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
نشست نخست کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد.
چرا به خوانندگان لالهزاری سرکوفت میزنند؟
در اهمیت حسین کریمان بودن
عروسکها پرتعدادترین وسایل این بخش را به خود اختصاص دادهاند. عروسکهایی ساده با لباسهای رنگین محلی، که عمیقا با زیبایی وصف ناپذیری کنار یکدیگر قرار گرفتهاند.
این سینما به مانند بسیاری از سینماهای درجه سه معروف به سینمای دو فیلمه بود. به این معنا که با یک بلیط دو فیلم به نمایش در میآمد. با این وجود در کمتر از دو سال پس از فعالیت، دکتر امان پور مجبور شد تا سینما را در سال ۱۳۴۴ به گروهی از سینماگران آن دوره واگذار کند.
تئاتر مرجان در سال ۱۳۳۴ توسط نعمت عبدی در کوچه اتحادیه بنا شد. در طی حدود دو سال فعالیت این مرکز هنری که با مرگ بنیانگذارش به پایان رسید، اغلب نمایشهای طنز به همراه برنامههای رقص و آواز اعم از ایر انی و عربی به روی صحنه میرفت.
میرزا زینالعابدین تهرانی تا پایان عمر خود در این خانه زندگی کرد. به همین سبب نام خانه با جایگاه اجتماعی او عجین شد و دیگر کسی خانه میرزا آقاخان نوری را به نام صدراعظم ناصری نمیشناخت. ظهیرالاسلام البته چندان در این خانه ساکن نبود و به خانه دیگری در نزدیکی میدان بهارستان نقل مکان کرد.
تکیه دولت در کنار شمس العماره، دو نماد برجسته تهران دوره ناصری است. این بنای باشکوه تا پایان دوره قاجار برپا بود. ولیکن پس از مشروطه به تدریج رو به افول گذاشت. تنشهای سیاسی و اجتماعی دوره محمدعلی شاه نیز اجازه رشد و توسعه را از تعزیه گرفت.
کار ساخت موزه در 21 اردیبهشت سال 1313 آغاز و در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید. با این حال روند بهرهبرداری و افتتاح رسمی موزه ایران باستان (موزه ملی ایران) به دلیل نصب ویترین به همراه چیدمان لوازم و گنجینه موزه تا سال ۱۳۱۸ به تعویق افتاد.
ساختمان کنونی موزه بانک تجارت با استفاده هوشمندانه از عناصر تزیینی معماری ایران همچون کاسهسازی در نیمگنبد سردر ورودی، کاشیکاری و گچبری یکی از زیباترین عمارتهای تاریخی شهر تهران است. این دقت نظر در طراحی و ساخت نه تنها در نما، بلکه در فضای داخلی بانک نیز رعایت شده و ستونهای بلند و سقف مرتفع بانک به سبک و سیاق معماری دوره پهلوی اول، نشانههایی از معماری دوره هخامنشی را به نمایش میگذارد.
خانه مقدم مساحتی بالغ بر ۲۱۱۷ مترمربع دارد و شامل سه حیاط بیرونی، اندرونی و مجموعه سرایداری است. در حیاط بیرونی (تابستانی)، اتاق پیشخوان، اتاق پذیرایی، حوضخانه، کارگاه، ساختمان اربابی، ایوان گلخانه، دیوار جدید و حوض ژاپنی واقعشده است.
کنیسه عزرا یعقوب شامل دو کنیسه کوچک و بزرگ میشود. کنیسه بزرگتر با چندین اتاق در ضلع جنوبی حیاط واقع شده و حدود ۲۰۰ نفر گنجایش دارد. این بخش از کنیسه به دلیل کوچ یهودیان در دهه ۴۰ خورشیدی به مناطق شمالی شهر تهران و مهاجرت تعدادی بسیاری دیگر به خارج از ایران بلااستفاده مانده و امروزه بیشتر کاربری مسکونی دارد.
ساختمان اصلی سفارت خانه به صورت کوشک مرکزی بنا شده است. دو ساختمان یکی در ضلع غربی محوطه و دیگری در ضلع شرقی آن بنا شده است. از بنای غربی به عنوان مجموعه حفاظتی و نگهبانی ساختمان و از ساختمان شرقی به عنوان اقامتگاه پرسنل و خدمه و نیز کتابخانه استفاده میشود.