درباره تهران تاریخی حساس هستیم تندیس مولانا در میدان خیام در پایتخت گزینیِ تهران دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد. دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد دفتر تکیه دولت منتشر شد نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد. دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد
زمان زیادی را در انتظار این گفتوگو بودم. امروز (یکم اسفند ماه هزار و سیصد و نودوهشت) من در مقابل محمد بهرامیِ نود و چهارساله نشستهام. در مقابلِ سَروی سایه گُستَران. از شما سپاسگزارم و برای شما آرزوی سلامتی دارم.
به نظر من لالهزار نماد تمنای جامعه ایرانی برای تجربه مظاهر دنیای مدرن یا دنیای تازه است. شما تصور کنید تهران عصر ناصری که از دوران سلطنت محمدشاه به ارث رسیده بود بیشتر به قریه و ده شبیه بود تا یک شهر. در مقایسه با تهران، اصفهان، تبریز و شیراز آن روزگار، هرکدام کلانشهری در برابر یک شهرستان کوچک بودند.
لالهزار با وجود سینماها و تئاترها و کافهها و دفاتر روزنامهها محلی شده بود برای مراوده مردم، با هم فیلم دیدن، با هم تئاتر دیدن، کافه رفتن و گفتوگو کردن درباره مسایل فرهنگی و هنری. این یعنی پرورش فکر که از لالهزار آرام آرام به سطح جاهای دیگر جامعه هم نفوذ میکرد و این به ضرر دربار بود.
به مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس جامعه باربد قدیمیترین مرکز تئاتری موجود ایران، با استاد اسماعیل مهرتاش به گفتگو نشسته و با او از موسیقی و تئاتر سخن گفتیم. آنچه میخوانید مشروح این گفتگو است.