درباره تهران تاریخی حساس هستیم تندیس مولانا در میدان خیام در پایتخت گزینیِ تهران دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد. دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد دفتر تکیه دولت منتشر شد نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد. دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد در اهمیت حسین کریمان بودن
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
سینما ونوس در سال ۱۳۵۵ بازسازی شد و تعداد صندلیهای آن به ۶۰۰ عدد کاهش یافت. این سینما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد و تا مدتها از فعالیت باز ماند. سالها بعد، منوچهر صادقپور نسبت به بازسازی و مناسبسازی سینما و امکانات پخش فیلم، اقدام نموده و با کسب مجوز فعالیت، سینمای جدید خود را تحت عنوان «سینما سارا» به بهرهبرداری رساند.
پس از دو دهه فعالیت، سینما ملی دور سوم تغییرات خود را به انجام رساند و پس از یک وقفه نسبتا طولانی فعالیت مجدد خود را از سال ۱۳۳۵ آغاز کرد. از جمله تغییرات صورت پذیرفته در طی این مدت افزایش تعداد صندلی آن از ۶۷۸ صندلی به ۱۲۰۰ صندلی بود.
صادقپور بدون اینکه سابقه یا تحصیلات خاصی در زمینه نمایش داشته باشد؛ به سرمایه گذاری بر روی تئاتر علاقمند شده بود و به همین سبب دو تماشاخانه در لاله زار بنا کرد که یکی همین تماشاخانه گیتی و دیگری تماشاخانه صادق پور است.
تجربه نوشین در تاسیس و اداره تئاتر فرهنگ باعث شد تا در تئاتر فردوسی تغییرات مهمی ایجاد کند. از جمله استفاده از سن گردان بود که تا پیش از آن در ایران سابقه نداشت. مخالفت نوشین به استفاده از پیش پرده خوانی را بایستی از جمله دلایل او برای استفاده از سن گردان بدانیم. اتخاذ این تصمیم هم زمان نمایش را کوتاه و اقتصادی نمود و هم موجب استقبال بیشتر تماشاگران بود.
توفیق سینما رکس در جلب مشتری، تنها به ساختمان فاخر و امکانات بینظیر آن وابسته نبود، قدرت الله رشیدیان تنها یک سال پس از افتتاح سینمای خود، به جمع واردکندگان فیلم پیوست و توانست با کسب امتیاز آثاری از کمپانیهای مختلف آمریکایی نظیر برادران وارنر، یونایتد آرتیست و دیبا بلیک، عرصه رقابت را به نفع خود مدیریت کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تئاتر پارس در غیاب وراث محمد صائبی به تملک ستاد هشتمادهای فرمان امام درآمد و این ستاد نیز مدیریت آن را تحت اجاره به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی سپرد. سازمان نیز طی توافقنامهای مسئولیت اداره تئاتر پارس را به مجید جعفری واگذار کرد.
احمد امامیان و آرمن ترهوانسیان با تغییر در چیدمان صندلیهای سالن، تعداد تماشاگران آن را به ۴۳۱ نفر کاهش دادند تا با تامین ایمنی از سقوط سینما به درجه ۳ جلوگیری به عمل آوردند.
«سینما اطلس» در هنگام افتتاح ۴۵۰ صندلی داشت و در دسته سینماهای درجه ۳ کشور به شمار میآمد. سینما مدتی بعد به اجاره «حسین بهمنش» درآمد و تا پایان مرگ کریم ارباب در سال ۱۳۵۱، با همین وضعیت به فعالیت خود ادامه داد.
خانه – باغ اتحادیه را بایستی تنها یادگار باقی مانده از خانه باغهای ناصری از مجموع باغ بزرگ لالهزار بدانیم که علیرغم تغییرات بسیاری که به خود دیده، همچنان بخش مهمی از میراث ارزشمند تهران عهد قاجاریه به شمار میآید. این عمارت تاریخی در شکل کنونی خود مشتمل بر چند ساختمان تاریخی است که در مساحتی بالغ بر ۸۸۰۰ متر مربع گسترده شدهاند.
عبدالحسین نوشین به دلیل گرایشات کمونیستی و عضویت در حزب توده، رابطه خوبی با دربار و دولت وقت نداشت، به همین دلیل در مسیر فعالیت های او همواره مشکلاتی پدید میآمد. از سوی دیگر خیلی زود بین او و گروه شرکا و سرمایهگزارانش اختلافات کاری و مالی پیش آمد.