درباره تهران تاریخی حساس هستیم تندیس مولانا در میدان خیام در پایتخت گزینیِ تهران دومین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد نخستین شماره از ماهنامه الکترونیک تهرانشهر منتشر شد درس گفتار «تئاتر شهر و عناصر پیرامونی» منتشر شد درس گفتار سینما و سینماداری در خیابان لالهزار منتشر شد نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «روایت قتل پادشاه» برگزار شد. دفتر نخست از مجموعه کلیمیان ایران منتشر شد دفتر تکیه دولت منتشر شد نشست نمایش و نقد و بررسی مستند «تکیه دولت» برگزار شد. دفتر شناخت محله اودلاجان منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی خانه موزه مقدم منتشر شد شناختنامه میرزاده عشقی منتشر شد درس گفتار کوچه اتابک منتشر شد دفتر راهنمای تخصصی موزه ایران باستان منتشر شد درس گفتار کوچه دندانساز منتشر شد درس گفتار باغ علاءالدوله منتشر شد درس گفتار کوچه پشت شهرداری منتشر شد درس گفتار باغ لالهزار منتشر شد نشست پنجم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. نشست چهارم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد نشست سوم کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. دومین نشست از مجموعه نشستهای کارگاه «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. نشست نخست کارگاه تخصصی «سرگذشت خیابان لالهزار» برگزار شد. چرا به خوانندگان لالهزاری سرکوفت میزنند؟ در اهمیت حسین کریمان بودن
سینمای جدید، دوم اردیبهشت ۱۳۰۷، تحت عنوان سینما صنعتی افتتاح شد. اکرانهای ویژه بانوان چهار روز هفته (روزهای شنبه، یکشنبه، سهشنبه و چهارشنبه) در ساعت۱۸:۳۰ آغاز میشد. این سینما خیلی زود با استقبال ویژه زنان مواجه شد. به ویژه که کلنل وزیری با استفاده از هنرجویان مدرسه موسیقی همزمان با نمایش فیلم، آهنگهای ایرانی و خارجی متنوعی اجرا میکرد.
این سینما به مانند بسیاری از سینماهای درجه سه معروف به سینمای دو فیلمه بود. به این معنا که با یک بلیط دو فیلم به نمایش در میآمد. با این وجود در کمتر از دو سال پس از فعالیت، دکتر امان پور مجبور شد تا سینما را در سال ۱۳۴۴ به گروهی از سینماگران آن دوره واگذار کند.
سینما البرز به ویژه در دور تازه فعالیت خود با چالشهای بزرگی دست به گریبان بود. از جمله ساخت سینماهای جدید و تعهد اخلاقی خادم به نمایش فیلمهایی که هنجارشکن نبودند، باعث شد تا البرز در رقابت با سینماهای دیگر چندان موقعیت مناسبی کسب نکند. با این وجود خادم از عهده امور برآمد و علیرغم افول لاله زار به ویژه در نیمه دوم دهه پنجاه، توانست سینما را با فراز و نشیبهایی همچنان فعال نگاه دارد.
مشخصه بارز جامعه باربد، تعهد آن به آموزش هنرمندان جوان و معرفی استعدادهای تازه در عرصههای گوناگون و از جمله نمایش است. به ویژه آنکه مهرتاش به عنوان بنیانگذار و پدر معنوی این گروه نمایشی قائل به آموزش رایگان بود تا کسی به دلایل مالی محروم از حضور در این دورهها نباشد.
آتلیه سروریان نقش مهمی در اعتلای هنر گرافیک و تبلیغات نمایش و سینما ایفا کرد. همچنین برادران سارواریان تحول شگرفی در طراحی صحنه و دکور سینما و تاتر ایجاد کردند. اوج هنر آنها در ساخت دکور در سینما مربوط به فیلم شب نشینی در جهنم است
دروازه خیابان لاله زار بیش از آنکه به دروازه ای قاجاری شبیه باشد، به طاقهای ارتباطی مرسوم در بازارهای ایرانی شبیه بود. این دروازه به مانند دروازههای چراغ گاز، مریضخانه و علاءالدوله بخشی از ساختار حجرههای پیرامونی میدان بود
تئاتر مرجان در سال ۱۳۳۴ توسط نعمت عبدی در کوچه اتحادیه بنا شد. در طی حدود دو سال فعالیت این مرکز هنری که با مرگ بنیانگذارش به پایان رسید، اغلب نمایشهای طنز به همراه برنامههای رقص و آواز اعم از ایر انی و عربی به روی صحنه میرفت.
تئاتر ملت با ظرفیت تقریبی ۱۵۰ تماشاگر، توسط حسین علی قاسمی وند در سال ۱۳۵۹ در خیابان لاله زار، روبروی تئاتر نصر به بهره برداری رسید. قاسمی وند از دانش آموختگان جامعه باربد بود
گوهر خانم در کنار طبابت خیاطخانهای داشت که مکان آن را تابستانها در اختیار سالن تئاتر قرار میداد. این باغچه کوچک بعدها توسط سهامداران شرکت سینمایی ایران خریداری و به ساخت سالن سینما ایران اختصاص پیدا کرد.
در اردیبهشت ۱۳۲۳، گروهی با محوریت بامداد و سرهنگ محمد شب پره، با تشکیل گروه تئاتر کشور، مکان دیگری در کوچه برلن اجاره نموده و به فعالیت پرداختند. گروه تازه اما چندان دوام نیاورد و پس از پایان تابستان منحل شد.
همزمان با فعالیت تئاتر گیتی، تماشاخانه دیگری در تقاطع خیابان اکباتان افتتاح شد که عنوان بنیانگذارش را به خود گرفته بود و در آن نمایش هایی به روی صحنه میرفت که صادقپور خود کارگردانی آنها را بر عهده داشت.